Sigaraya Ağıt

Zifiri karanlığı bozan tek şey sigaramın ateşiydi. Sıkıntı büyük. Körükleyerek içtiğim sigaranın kül tablasına yaklaşırken aydınlattığı manzarayı izledim: Sönmüş izmaritler, kum havuzunu andıran küller. Sigaraya karşı nasıl büyük bir nankörlük sergilediğimi fark ettim. Nikotin ihtiyacımın arttığı anlarda sevgiyle tuttuğum, sönene kadar adeta öpüştüğüm sigarayı küllüğe basarken sergilediğim vurdumduymaz tavrı düşündüm. Hüzünlenip bir sigara daha yakmak istedim sonrasında, ama yakmadım. Zira paradoksları sevmem.